Alâ Rasûlina Salavat ifadesi, "Rasûlullah üzerine salavat getirin" anlamına gelir. Namazların sonunda, özellikle farz namazlardan sonra, cemaatle birlikte yapılan tesbihattan önce müezzin tarafından dile getirilir. Bu ifade, tesbihata geçileceğinin habercisi gibidir. Duaların kabul olunmasında büyük önem taşıyan bu uygulama, Rasûlullah Efendimiz Hz. Muhammed'e (S. A. V) salavat getirerek, yani dua ederek başlamak ve bitirmek gerekliliğini de içerir. Peygamber Efendimiz de bu konuda telkinde bulunmuştur. Namazdan sonra "Alâ Rasûlina Salavat" denilir.

Bu ifadeden sonra herkes salavat getirir. Ardından, "Sübhânallâhi velhamdü lillâhi ve lâ ilâhe illallâhu vallâhu ekber. Ve lâ havle velâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm" denir. Bu ifadenin anlamı şöyledir: "Allah'ı bütün noksan sıfatlardan tenzih eder, kemal sıfatlarla muttasıf olduğunu kabul ederim. Bütün hamd ve şükürler Allah'adır. Allah'tan başka hiçbir ilah yoktur. İhtiyaçları gideren ve zararları yok eden yalnız yüce ve güçlü olan Allah'tır."

Tesbihat öncesi Ayetel Kürsi okunur. Ayetel Kürsi'nin ardından otuz üçer kere, "Sübhânallah", "Elhamdülillah" ve "Allahu Ekber" tesbihatı çekilir.

Tesbihler tamamlandıktan sonra; "Lâ ilâhe illallâhu vahdehû lâ şerîkeleh. Lehûl-mülkü ve lehûl-hamdü ve hüve alâ kulli şey'in kadîr" ifadesi dile getirilir. Bunun anlamı: "Allah'tan başka ilah yoktur, tek ilah sadece O'dur, ortağı da yoktur. Bütün mülk O'na aittir. Bütün hamdü senalar O'nadır. O her şeye kadirdir." Bu ifadelerin ardından; "Sübhâne Rabbiyel aliyyil a'lel Vehhâb", "Yüce, ulu ve lütufkâr olan Rabbimi tesbih ederim." denilir ve duaya geçilir. Burada duaya salavat ile başlayıp salavat ile bitirmek, dualarımızın kabulü için daha uygun ve güzel bir davranış olacaktır. En son "El Fatiha" denildiğinde de yine Fatiha'nın başında ve sonunda salavat getirilmesi tavsiye edilir.

Arapçadaki bütün harfler Türkçede bulunmadığından, bu okunuşlar sadece yakın bir okunuştur.